مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی
جمهوری اسلامی ایران
Journal of medical council of iran
دوره 41، شماره 2 - ( 1402 )
جلد 41 شماره 2 صفحات 164-160 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jahanian S, Faraji Z, Shekarchi B, Asaseh M. The Effectiveness of Positive Psychology Training on Quality of Life in Mothers of Children with Cancer. jmciri 2024; 41 (2) :160-164
URL: http://jmciri.ir/article-1-3294-fa.html
URL: http://jmciri.ir/article-1-3294-fa.html
جهانیان سعید، فرجی زینب، شکارچی بابک، اساسه مریم. اثربخشی آموزش روان شناسی مثبت بر کیفیت زندگی در مادران کودکان مبتلا به سرطان. مجله علمی پژوهشی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران. 1402; 41 (2) :160-164
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
چکیده: (244 مشاهده)
زمینه: پژوهش حاضر، با هدف اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت بر کیفیت زندگی در مادران کودکان مبتلا به سرطان انجام شده بود.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است. از نظر دسته بندی پژوهش‌ها، بر حسب هدف، از نوع پژوهش کاربردی به بوده و در جهت گردآوری داده های لازم برای تحقیق و بررسی فرضیه های بیان شده، با توجه به ماهیت موضوع تحقیق از پرسشنامه کیفیت زندگی 36 سوالی که توسط واروشربون در سال 1992ساخته شده استفاده شده بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران کودکان مبتلا به سرطان بستری در بیمارستان محک و حجم نمونه نیز برابر با 30 نفر که به دو گروه کنترل (15نفر) و آزمایش (15نفر) بوده است و آموزش روانشناسی مثبت برای گروه آزمایش اجرا شده بود.
یافته ها: در این پژوهش فرضیه‌ها با بهره‌گیری از آزمون‌های تحلیل کواریانس مورد بررسی قرار گرفته و میانگین نمرات کیفیت زندگی گروه مداخله در پس آزمون نسبت به گروه کنترل بطور معنی داری بالاتر بود (P=0/001).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش روانشناسی مثبت کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به سرطان را بهبود می بخشد.
زمینه: پژوهش حاضر، با هدف اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت بر کیفیت زندگی در مادران کودکان مبتلا به سرطان انجام شده بود.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است. از نظر دسته بندی پژوهش‌ها، بر حسب هدف، از نوع پژوهش کاربردی به بوده و در جهت گردآوری داده های لازم برای تحقیق و بررسی فرضیه های بیان شده، با توجه به ماهیت موضوع تحقیق از پرسشنامه کیفیت زندگی 36 سوالی که توسط واروشربون در سال 1992ساخته شده استفاده شده بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران کودکان مبتلا به سرطان بستری در بیمارستان محک و حجم نمونه نیز برابر با 30 نفر که به دو گروه کنترل (15نفر) و آزمایش (15نفر) بوده است و آموزش روانشناسی مثبت برای گروه آزمایش اجرا شده بود.
یافته ها: در این پژوهش فرضیه‌ها با بهره‌گیری از آزمون‌های تحلیل کواریانس مورد بررسی قرار گرفته و میانگین نمرات کیفیت زندگی گروه مداخله در پس آزمون نسبت به گروه کنترل بطور معنی داری بالاتر بود (P=0/001).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش روانشناسی مثبت کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به سرطان را بهبود می بخشد.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است. از نظر دسته بندی پژوهش‌ها، بر حسب هدف، از نوع پژوهش کاربردی به بوده و در جهت گردآوری داده های لازم برای تحقیق و بررسی فرضیه های بیان شده، با توجه به ماهیت موضوع تحقیق از پرسشنامه کیفیت زندگی 36 سوالی که توسط واروشربون در سال 1992ساخته شده استفاده شده بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران کودکان مبتلا به سرطان بستری در بیمارستان محک و حجم نمونه نیز برابر با 30 نفر که به دو گروه کنترل (15نفر) و آزمایش (15نفر) بوده است و آموزش روانشناسی مثبت برای گروه آزمایش اجرا شده بود.
یافته ها: در این پژوهش فرضیه‌ها با بهره‌گیری از آزمون‌های تحلیل کواریانس مورد بررسی قرار گرفته و میانگین نمرات کیفیت زندگی گروه مداخله در پس آزمون نسبت به گروه کنترل بطور معنی داری بالاتر بود (P=0/001).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش روانشناسی مثبت کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به سرطان را بهبود می بخشد.
زمینه: پژوهش حاضر، با هدف اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت بر کیفیت زندگی در مادران کودکان مبتلا به سرطان انجام شده بود.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است. از نظر دسته بندی پژوهش‌ها، بر حسب هدف، از نوع پژوهش کاربردی به بوده و در جهت گردآوری داده های لازم برای تحقیق و بررسی فرضیه های بیان شده، با توجه به ماهیت موضوع تحقیق از پرسشنامه کیفیت زندگی 36 سوالی که توسط واروشربون در سال 1992ساخته شده استفاده شده بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران کودکان مبتلا به سرطان بستری در بیمارستان محک و حجم نمونه نیز برابر با 30 نفر که به دو گروه کنترل (15نفر) و آزمایش (15نفر) بوده است و آموزش روانشناسی مثبت برای گروه آزمایش اجرا شده بود.
یافته ها: در این پژوهش فرضیه‌ها با بهره‌گیری از آزمون‌های تحلیل کواریانس مورد بررسی قرار گرفته و میانگین نمرات کیفیت زندگی گروه مداخله در پس آزمون نسبت به گروه کنترل بطور معنی داری بالاتر بود (P=0/001).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش روانشناسی مثبت کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به سرطان را بهبود می بخشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |